Onze emigratie naar Zweden
Na een lange reis kwamen we 22 maart 2023 aan bij onze huurwoning. Het staartje van de winter zouden we nog meemaken. Het bleef overigens nog best lang koud en zelfs op 1 mei sneeuwde het nog. Dat zou je in Nederland niet kunnen bedenken...
We hadden in Nederland het grootste gedeelte van onze spullen verkocht, weggegeven of weggedaan. We zijn uiteindelijk met 2 aanhangers aan spullen vertrokken. Ook zeiden we beiden onze vaste baan en eigen onderneming op en hadden nog geen zicht op werk in Zweden. Dit hoefde ook niet direct, gelukkig. Door de verkoop van ons huis in Nederland waren we in de mogelijkheid om ook de tijd te nemen zonder direct werk te moeten hebben. Ons doel was om eerst te landen, de focus op de kinderen en de rest kwam daarna wel. Daar hadden we alle vertrouwen in. De enige zekerheid die we wel hadden, was dat het bos aan de tuin van ons huurhuis grensde en dat we na enkele maanden in het huurhuis nog 1x zouden verhuizen naar onze eigen woning. En voor de rest lag alles open. We gingen nu eerst genieten van het feit dat we hier zijn, samen en alles laten bezinken, want er is stiekem veel gebeurd.
Zo'n emigratie gaat je niet in de koude kleren zitten namelijk. Het is iedere keer weer een stukje waar je afscheid van neemt. Letterlijk en figuurlijk. Niet alleen spullen, want wat voelde dat stiekem lekker zeg om te ontspullen, haha! Ook afscheid nemen van alle lieve mensen die we in Nederland om ons heen hadden. De vanzelfsprekendheid valt weg en de momenten dat je dan samen doorbrengt ben je bewuster dat dit een andere vorm gaat krijgen.
De eerste paar maanden
Nu zou je kunnen denken dat alles van een leien dakje is verlopen. Qua regelzaken verliep het allemaal wel in een bepaalde flow. Emotioneel gezien heeft het ook zeker een andere kant gehad. Een kant van irritaties, boze kinderen, driftbuien, het vele samen zijn bracht soms ook een gevoel van even alleen willen zijn. We gingen er veel op uit, het bos in, de omgeving verkennen. En in de tussentijd gingen we volop aan de slag om ons ingeschreven te krijgen in Zweden. Ook kregen we al best snel ons eerste bezoek, opa en oma kwamen logeren. Dat was met name voor Bram (de oudste) heel erg fijn, hij miste hen behoorlijk. In Nederland zag hij ze wekelijks. Dit bezoek heeft voor veel rust gezorgd bij hem.
We kochten ook een andere auto, een 4x4. Wetende dat de plek waar we zouden gaan wonen enigszins achteraf ligt en aan een grindweg, waar een 4x4 geen overbodige luxe zou zijn. Dit bleek een goede zet te zijn, we hebben er nog altijd een hoop plezier van.
Inmiddels zijn we 1,5 jaar verder, zijn we na het huurhuis nog 1 keer verhuisd naar ons eigen huis. Knappen we ons 200 jaar oude huis zoetjes aan op om er ons eigen paleisje van te maken en genieten we van het feit dat we eindelijk de ruimte hebben, rust om ons heen hebben, de kinderen in en met de natuur opgroeien en alles wat het landelijk wonen met zich meebrengt. En ja... het is voor bijna alles een stukje rijden. 2 auto's is dan ook een must. Maar autorijden is hier absoluut geen straf 😉.