Ons emigratieverhaal begint in 2012, een rondreis op de motor door Noorwegen en een stukje Zweden. Allebei op een motor, bepakt en bezakt reden we vol verwachting het hoge noorden tegemoet. Gedurende deze reis hebben we onwijs genoten van de natuur, de prachtige vergezichten, het feit dat je nagenoeg niemand tegenkomt op de weg en het gevoel van vrijheid. Tijdens deze reis vroegen we gekscherend al eens aan elkaar: "zou jij het kunnen denk je, wonen in het buitenland?". Voor ons beiden was het antwoord "ja, dat denk ik wel". Echter zou het nog een aantal jaren duren alvorens we daadwerkelijk de stap zouden zetten. Het idee ging toen de ijskast in.
Tot het verlangen naar meer ruimte, vrijheid, rust en natuur begon te kriebelen in 2021. Inmiddels waren we niet meer met z'n tweeën, maar was ons gezin verrijkt met 2 leuke knullen. We voelden ons in Nederland meer en meer beperkt in de ruimte die we hadden. We waren dankbaar voor wat we hadden, we konden het huis van de ouders van Elle overnemen, dit huis hebben we helemaal opgeknapt tot ons eigen thuis, en toch begon er iets te knagen. Op een dag vroeg 1 van ons aan de ander: "weet je nog, onze reis door Noorwegen en dat we zeiden dat we wel in het buitenland zouden kunnen en willen wonen? Geldt dat nog steeds voor jou?". Hier hoefde niet lang over nagedacht te worden: "ja dat weet ik nog en ja ik denk dat ik dat wel zou willen".
Impressie van onze reis naar Noorwegen/Zweden
Dit was het startsein om na te gaan denken over wat willen we nu? Zo'n beetje alle landen passeerden die tot een optie voelden, maar bij alles voelden we het niet, tot we Zweden benoemden. Dit land voelde van alle landen het meest passend voor ons. We zetten alle voors- en tegens op een rij en besloten om in de zomer van 2022 op vakantie te gaan naar Zweden. Die zomer streken we neer, met onze caravan, op een hele fijne, ruim opgezette camping in de provincie Värmland, Gräsmark, naturcamping Lagom. Deze vakantie heeft voor zo'n verandering gezorgd. Hier vonden we de rust, de ruimte, de natuur, we voelden ons eigenlijk al wel thuis! En ja, we waren ons bewust dat het vakantie was, dus we konden niet anders dan proberen om ons een voorstelling te maken van hoe het leven hier zou kunnen zijn. Gedurende die vakantie groeide het verlangen naar een ander leven. Met tranen in de ogen vertrokken we weer naar Nederland en eenmaal "thuis" ging het snel. De makelaar kwam op bezoek en met wat ons werd voorgerekend zagen we kansen. Al snel hakten we de knoop door, het zou Zweden worden! We gingen het echt doen, het is nu of nooit! Ook met de jongens in ons achterhoofd, het zou alleen maar moeilijker worden als we zouden wachten en we wilden dit echt heel graag doen. Die avond op 6 september, tijdens een etentje voor onze trouwdag notabene, hakten we de knoop door: Wij zouden alles achterlaten in Nederland en een nieuw leven op gaan bouwen in het hoge noorden, in Zweden!
Het proces rondom de emigratie in beeld
Wat hierna gebeurde is bijna bizar te noemen, alles verliep in een flow. Ons huis kwam in de verkoop, en werd binnen 2 weken verkocht. Met deze mogelijkheid konden we op zoek naar een heerlijke plek voor onszelf in Zweden. We besloten om eerst te gaan huren in de regio waar we ons zagen wonen. Het huurhuis vonden we via mensen die we hadden leren kennen op vakantie, zij hadden inmiddels een huis gekocht en wij konden de volgende huurders worden. Alsof het nog niet genoeg was... kwamen diezelfde mensen op een avond met een appje met een foto van een huis, met de vraag: "is dit niet iets voor jullie? Is het huis van onze buren, deze komt in het voorjaar te koop". Nu hielden we Hemnet (de Zweedse funda) al lange tijd in de gaten en dit huis was een leuke stek. Al waren we niet direct verliefd, maar dit veranderde in het vroege voorjaar van 2023. Jeroen ging samen met onze oudste zoon een aantal dagen op en neer naar Zweden, om alvast een aanhanger met spullen naar het huurhuis te brengen. Zij zijn toen ook gaan kijken bij de betreffende woning en Jeroen zag direct de potentie van de woning (en de grote schuur/schuren 😉) en zijn enthousiasme groeide en groeide. Eenmaal weer in Nederland had Elle de kans om via videobellen een rondleiding te krijgen in en om de woning. Hierna was het eigenlijk wel duidelijk, we gingen een bod doen. Iets wat Elle had gezegd nooit te gaan doen, een huis kopen zonder er fysiek te zijn geweest. En toch gingen we het doen! En een pluspunt wat erbij kwam, de mensen die ons op deze woning wezen, zijn de buren (en inmiddels goede vrienden) wat het extra leuk maakte. Het duurde niet lang alvorens we te horen kregen van de Zweedse makelaar: "Gefeliciteerd! Jullie bod is geaccepteerd!" Wel 100x heeft Elle aan Jeroen gevraagd: "doen we hier wel goed aan? Moeten we niet toch eerst rond gaan kijken?". Maar het voelde zo goed, alles klopte en kwam samen.
Werk werd opgezegd, de eigen onderneming van Elle werd gestopt en zonder uitzicht op werk of inkomen gingen we vol vertrouwen onze droom achterna.
20 maart 2023 is de dag dat we daadwerkelijk vertrokken, met alleen een auto, aanhanger en onze laatste spullen. Nadat we iedereen hadden geknuffeld en gedag gezegd hadden reden we het hoge noorden tegemoet.