En floep... ineens is de zomer voorbij en merken we dat het al zoetjes aan herfst wordt. Het is o.a. flink frisser 's morgens, het is mistiger, de spinnenwebben zijn weer zichtbaar in het struikgewas. Maar nog vaak genoeg begint de dag mistig, fris en wat nat, om vervolgens later toch de zon nog te zien die zijn kracht echt nog wel heeft. Als je me 3 weken geleden zou vragen of ik al klaar was voor de herfst, zou ik je stiekem uitgelachen hebben om die vraag. Klaar voor de herfst? Zeker niet!! Zomer wil ik nog lang niet achter me laten. En toch begint het nu te kriebelen. Het milde verlangen om weer naar binnen te keren (letterlijk en figuurlijk), de kaarsjes weer aan, de vedspis die weer mag gaan branden om ons te voorzien van een behaaglijke warmte en met een kopje thee onder een dekentje op de bank te kruipen. Ja... daar begin ik nu wel klaar voor te geraken. En ondertussen blikken we terug op een hele fijne zomer(vakantie), ook met de nodige ups en downs. Want laten we wel wezen, geen enkele vakantie is alleen maar rozengeur en maneschijnđ.
Inmiddels zijn de jongens weer naar school. Of nou ja, weer... Bram is weer naar school en Daan mocht nu beginnen op school. Hij is éindelijk 6 jaar (Lees hierover meer op Kinderen in Zweden ).! Wat heeft hij daar naar uit gekeken en wat zijn we trots op allebei! Ze hadden dit jaar 9 weken sommarlov (zomervakantie) en die zijn voorbij gevlogen.
We zijn veel rondom huis gebleven, kregen nog bezoek van mijn ouders en zus en na hun vakantie hier in Zweden, zijn met allen naar Nederland gereden. Want vanwege het 45-jarig huwelijk van de ouders van Jeroen hadden we onze vakantieplannen omgegooid en dus gingen we niet naar Kalmar, maar 2 weken naar Nederland. Dit is een hele beleving geweest kunnen we stellen. Nederland heeft ons niet het vakantiegevoel gegeven waar we zo naar verlangden. We begonnen onze vakantie met een weekend met het gezin van Jeroen (dat wil zeggen zijn ouders, broers, zus en iedereen die erbij hoort). Het park waar we waren was fantastisch, we hebben daar een fijne tijd gehad en de jongens vonden het heerlijk om weer met hun neefje en nichtjes te kunnen spelen. Vervolgens vertrokken we naar de stacaravan van mijn ouders, waar we nog zo'n 1,5 week verbleven. We hebben in die tijd ons stinkende best gedaan om het vakantiegevoel erin te krijgen, wat echter moeilijk lukte. Hoe erg we ook ons best hebben gedaan om de agenda zo leeg mogelijk te houden, werden we toch in de drukte meegezogen. We wilden ook mijn ouders helpen met klussen en alvast wat spulletjes verhuizen, want ze hadden de sleutel gekregen van hun nieuwe woning. Ook wilden we zoveel mogelijk mensen heel graag weer zien, dit paste simpelweg niet in de tijd dat we er waren. Dan zouden we onszelf hélemaal voorbij gerend zijn. Dit hebben we op gelost door een middag in het bos af te spreken met degene die konden en hebben daar een fika georganiseerd. Dit was perfekt!
En ja... we doen het allemaal zelf, daar heeft verder niemand schuld aan. Dit is dan ook geen vingerwijzen of iemand schuldig maken. De enige die hier schuldig aan zijn dat zijn wijzelf. Hadden we het anders kunnen doen? Geen idee... Ik hoor graag ervaringen en ideeën van anderen die ook geëmigreerd zijn en hoe zij hiermee omgaan.
We merkten dat de jongens zich ontaard voelden, konden moeilijk hun draai vinden op de camping. Zelf merkten we dat we eigenlijk gestrester waren dan we wilden. We merkten ook direct weer de drukte overal. Overal geluid en bezigheden. Toen merkten we pas echt hoe gewend we inmiddels zijn aan de rustige omgeving waar we nu wonen. Alsof ons zenuwstelsel het niet meer aan kan al die prikkels overal. Hoe groot was dan ook de verademing toen we weer thuis kwamen na onze tijd in Nederland. Dit klinkt echt heel negatief, daar ben ik me van bewust, maar dit is wel wat het met ons heeft gedaan. Eenmaal weer in Zweden konden we allemaal weer ademhalen en zakken. We waren weer thuis! De moestuin was ontploft. Deze (en onze kat) werd onderhouden door familie van onze vrienden/buren, welke in ons huis verbleven. Waar we erg dankbaar voor zijn!
Wat we hebben geleerd deze vakantie, is dat Nederland geen vakantieland (meer) is voor ons. Als we naar Nederland gaan dan gaan we op bezoek. En ons voornemen is dan ook om onze gezamenlijke gezinsvakantie elders door te brengen, waar we als gezin maximaal de tijd voor elkaar kunnen hebben (zoals Kalmar bijvoorbeeld đ).
Inmiddels hebben we het nodige geoogst en we zijn absoluut niet ontevreden voor een 1e keer moestuinieren! (De perfectionist in mij probeert af en toe hoorbaar te zijn, maar die geef ik geen kansđ). We hebben gemerkt wat goed ging en wat niet. Wat we wel graag aten en wat niet. En stiekem worden er plannen gemaakt voor het nieuwe moestuinseizoen en de bedoeling is dat deze dubbel zo groot gaat worden! Maar voor het zover is... eerst dit seizoen afronden, alle oogst binnenhalen en verwerken. Daar zijn we de komende weken nog wel even mee bezig!
We verwelkomen de herfst en alles wat daarop zal volgen!
Tot een volgende weer! Hejdå!